نقدی بر فرهنگ سازمانی ما

با فزونی روز افزون نیازهای بشری و پیچیدگی روابط انسانی، به منظور پاسخ گویی به این نیازهای گسترده، بشر به فکر تاسیس سازمان افتاد. سازمان ها برای برآورده شدن نیازهایی بوجود آمدند که انسان به تنهایی و بدون همفکری و همراهی دیگران از پاسخگویی به آن ها عاجز بود. بنابراین فلسفه وجودی سازمان تامین نیازهای جمعی افراد است که این امر با همگرایی و همفکری تمامی اعضای سازمان مقدور خواهد بود.

با نگاهی گذرا به رفتارهای برخی ازاعضای سازمان ها و یا ادارات در شهرمان متوجه می شویم که نه تنها این رفتارها در جهت رسیدن به اهداف سازمان که در درون خود منافع جمعی و فردی را نیز به همراه دارد، نیست بلکه دقیقا برخلاف منافع جمعی و سازمانی است.

جو سازمانی حاکم بر برخی ادارات نیکشهر به گونه ایست که سازمان را مستعد رویش جناح هایی می کند که دقیقا در مقابل هم قرار گرفته و سازمان را باعث رکود و ناکارآمدی می کند. در این چنین جوی افراد به جای همکاری و هم افزایی و ترجیح اهداف سازمانی بر اهداف فردی با یکدیگر بر سر منافع فردی رقابت کرده و چه بسا رفتارهایی مانند عیب جویی، تملق گویی، تظاهر، گزارش کذب، مچ گیری، پیدا کردن نقطه ضعف و بزرگ کردن آن­ها، پنهان کاری، بی اعتمادی، لابی گری، سوء ظن داشتن به یکدیگر، خودمحوری و ... تبدیل به رفتارهایی عادی در این سازمان ها و ادارات شود.