آزادی

خیلی ها هستند که جسمشان اسیر بندهای خودکامگی هستند اما فکرشان آزاد است و خیلی ها هستند که جسمشان آزاد است ولی فکرشان اسیر اندیشه های خودکامگی است که اینان اسیران واقعی هستند.

نقدی بر فرهنگ سازمانی ما

با فزونی روز افزون نیازهای بشری و پیچیدگی روابط انسانی، به منظور پاسخ گویی به این نیازهای گسترده، بشر به فکر تاسیس سازمان افتاد. سازمان ها برای برآورده شدن نیازهایی بوجود آمدند که انسان به تنهایی و بدون همفکری و همراهی دیگران از پاسخگویی به آن ها عاجز بود. بنابراین فلسفه وجودی سازمان تامین نیازهای جمعی افراد است که این امر با همگرایی و همفکری تمامی اعضای سازمان مقدور خواهد بود.

با نگاهی گذرا به رفتارهای برخی ازاعضای سازمان ها و یا ادارات در شهرمان متوجه می شویم که نه تنها این رفتارها در جهت رسیدن به اهداف سازمان که در درون خود منافع جمعی و فردی را نیز به همراه دارد، نیست بلکه دقیقا برخلاف منافع جمعی و سازمانی است.

جو سازمانی حاکم بر برخی ادارات نیکشهر به گونه ایست که سازمان را مستعد رویش جناح هایی می کند که دقیقا در مقابل هم قرار گرفته و سازمان را باعث رکود و ناکارآمدی می کند. در این چنین جوی افراد به جای همکاری و هم افزایی و ترجیح اهداف سازمانی بر اهداف فردی با یکدیگر بر سر منافع فردی رقابت کرده و چه بسا رفتارهایی مانند عیب جویی، تملق گویی، تظاهر، گزارش کذب، مچ گیری، پیدا کردن نقطه ضعف و بزرگ کردن آن­ها، پنهان کاری، بی اعتمادی، لابی گری، سوء ظن داشتن به یکدیگر، خودمحوری و ... تبدیل به رفتارهایی عادی در این سازمان ها و ادارات شود.

مدیریت از کدام نوع؟

سیستم های تربیتی و نظام تعلیم و تربیت نیازمند مدیرانی پژوهشگر، خلاق، مبتکر، کارآمد، آگاه به نظریه های یادگیری و انگیزش و معتقد به خرد جمعی است. مدیری که قدرت تفویض اختیار داشته باشد و به همکاران خود اعتماد و اطمینان داشته باشد و تعلیم و تربیت رادر نصیحت کردن و آموزش سنتی محتوای درسی محصور نکند. خبر رسید که یکی از مدیران آموزش و پرورش در همین نزدیکی ها تمامی کارهای اداره خودش را به تنهایی انجام می دهد و در جلسات کارشناسی نیز تمام جلسات را خودش اداره می کند و تکیه کلامش اینست که من همه این ها را می دانم و خودم تجربه کردم. ایشان همچنین نسبت به پژوهشسرا های دانش آموزی و مشاوره نظر مثبتی ندارد. این در حالی است که پژوهش و مشاوره از مهمترین موضوعات سیستم های تربیتی است.

علم قربانی نگاه ابزاری

یکی از بزرگترین قربانی های نظام های تعلیم و تربیت ناکارآمد «علم» است. چرا که علم در این نظام ها خرید و فروش می شود. البته نه خود «علم» بلکه کاغذپاره ای به نام مدرک که نماد میزان علم افراد است. گاهی فاصله بین این نماد و میزان علم افراد آنقدر زیاد است که خود فرد از نشان دادن آن نماد صوری علم دانایی از ترس رو شدن علم واقعی خود واهمه دارد.